içine vanilyalı dondurma koyuyorum bazen, 1 top.
o zaman daha çok seviyorum.
kendimi hiç kötü hissetmiyorum.
çok mutluyum aksine.
uyanınca uzun uzun gülümsüyorum, günüm daha güzel geçiyo.
facebook'ta status kısmına bişiler yazmayı seviyorum.
abuk subuk da olsa yazıyorum.
sonra bakınca birilerinin yorum yazmış olması hoşuma gidiyo.
ajandama tuhaf tuhaf şeyler yazıyorum. sembollerle.
sonradan baktığımda ben bile anlamıyorum.
ama kafamın bazen çok fazla çalışmasını gizliden gizliye seviyorum.
aylardır 20 derste ispanyolca diye bi kitaptan ispanyolca öğrenmeye çalışıyorum.
-1 cümle ilerleyemedim.
bir de fransızca bilince kolay olur diyolar.
google'ın, ediyle büdünün el salladığı doğumgünü logosunu printerdan çıkarıp panoma raptiyeledim.
arada bir kafamı kaldırıp kazaklarının ne güzel olduğunu düşünüyorum.
2 tahta baykuşum var.
Biri roderick, diğeri kippe.
bir arkadaşım onlar kendi odasında olsa korkudan uyuyamayacağını söylemişti.
katılmıyorum.
yaban ördeğim olsun istiyorum.
bahçeye koyduğum mermer muslukta yıksansın, sonra serçe arkadaşlarını çaya çağırsın istiyorum.
parov stelar'ı seviyorum.
lost in amsterdam parçasının telif haklarını almak istiyorum.
2 günde tam 65 defa dinledim çünkü.
jeff buckley yüzünden ölü-sevici olabilirim.
"meğer ki" bağlacını bir arkadaşım bana öğretene kadar yanlış kullanıyordum.
öğretti.
artık doğru kullanıyorum.
aynı arkadaşım bana pinokyo dedi.
kırmızı bi şapkam olduğu için söylediğini sanıyorum.
başka bi nedeni olamaz.
çok uzun bir apartmanda oturmuyorum.
çok yüksekte de oturmuyorum.
ama bazen yoldan geçenleri seyredememek beni üzüyo.
ama bulutları seyretmek bana zevk veriyo.
halıma yatıyorum sırtüstü-
ve belki 1 saat orada yatıp hökyüzünden geçen kuşları, uçakları ve şekil değiştirerek gizlenen bulutları seyrediyorum.
yazı yazmayı seviyorum.
daktilom olsa daha çok severdim.
ama kalem cızırtılarım da beni mutlu ediyo.
4 yaşındayken elime kağıt kalem alıp yazı yazmaya çalışıyodum.
ablam da 4 yaşındayken kitap okumaya çalışırmış.
o çok okudu, ben de çok yazdım.
hukuk okuyor olmaktan utanıyorum.
sanatla alakalı birşey okuyor olsaydım,
en azından düşünceye dayalı bir esere sahip olurdum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder